
- Stats: 1621 2 0
- Author: ادوین کشیش آبنوس
- Posted: ژوئن 15, 2019
- Category: مقالات
ژورنال اندیشه شماره ۱
آیا دعای من باعث تغییر میشود؟ در کتاب مکاشفه می خوانیم: “و فرشتهای دیگر آمده، نزد مذبح بایستاد با مَجمَری طلا و بخور بسیار بدو داده شد تا آن را به دعاهای جمیع مقدّسین، بر مذبح طلا که پیش تخت است بدهد، 4 و دودِ بخور، از دست فرشته با دعاهای مقدّسین در حضور خدا بالا رفت.” (مکاشفه ۸: ۳- ۴). کلیسای قرن اول، با کلیسای قرن حاضر در موارد بسیار زیادی تفاوت چشمگیری دارد. کلیسای اولیه، آزادی، نفوذ و قدرتی که در جامعه کنونی وجود دارد را نداشتند. حق رای و حقوق قانونی برای یک مسیحی که در قرن نخست زندگی می کرد، معنایی نداشت. هر چند امروز هم در سرتاسر جهان، مسیحیان بسیاری جان خود را از دست می دهند، و حقوق آنها نادیده انگاشته می شود، هر چند شاید از لحاظ تعداد، جفا دیدگان بسیار بیشتر از مسیحیان قرن اول می باشند، اما باید توجه کنیم که جمعیت مسیحیان امروز با مسیحیت قرن اول غیرقابل مقایسه است. اما این وضعیت برای کلیسای اولیه، حداقل تا زمان امپراطوری کنستانتین، زمانی که خودش نیز مسیحی گشت، وجود نداشت. مسیحیان نه سلاحی داشتند، نه جایگاه پذیرفته شده ای در جامعه، نه صدایی و نه پولی که بتوانند با استفاده از آن وضعیت خود بهبودی بخشند. تنها چیزی که داشتند دعا بود. اکنون اجازه بدهید تا تا رویایی که یوحنای رسول می بیند اشاره کنم و تصویری که وی از دعای مقدسین می بیند را برای شما شرح دهم. مهر هفتم در آسمان گشوده می شود. سیر داستانی که یوحنا تا به اینجا در کتاب مکاشفه تعریف می کند به اوج خود رسیده است. نفسها در سینه حبس است و از کسی صدایی در نمی آید و این سکوت سنگین به مدت نیم ساعت در آسمان حکمفرما می شود. اما دلیل سکوت آسمان به این مدت طولانی، تنها بخاطر هیجان نبود، بلکه بخاطر دعاهای مسیحیانی بود که به حضور تخت خدا تقدیم می شد. یوحنای رسول می گوید که این دعاها توسط یک فرشته ای به بخور آغشته می گردد. پس آن فرشته مجمر را گرفته، از آتش مذبح آن را پر کرد و به سوی زمین انداخت و صداها و رعدها و برقها و زلزله حادث گردید. (آیه ۵). این دعاهایی که کسی به آن توجه نمی کرد، این ناله ها و فغانهایی که زمین و حکمرانان و دشمنان کلیسا و دنیایی که نظاره گر آن بود گوش خود را به آن بسته بودند، به آسمان صعود می کند و فرشته آن را با دود بخور می آمیزد و به آتش مذبح که نشانه و سمبل پاکی است که روح خدا به ارمغان می آورد، از هر نجاست و ناپاکی می پالاید و سپس به طرف زمین می اندازد. سکوت و بی اعتنایی دنیا با صداها و رعدها و برقها و زلزله ها شکسته می شود. دعاهای مقدسین بر زمین، بر تاریخ بشر بازگردانده می شود و با بازگشت آن بر زمین، بر زندگی من و شما و سایر مردم، زمین را می لرزاند. و این اتفاق هر روز می افتد. |